Allerzielen

Op Allerzielen (het feest van alle zielen) bidt de Katholieke Kerk voor alle overledenen die nog niet bij God in de hemel zijn.

Deze dag wordt gevierd op 2 november, de dag na Allerheiligen, waarmee deze dag nauw verbonden is. Met Allerzielen worden de overledenen herdacht en wordt een requiemmis opgedragen. Tijdens de mis worden overledenen van het afgelopen jaar in de parochie genoemd.

Allerzielen stamt uit de Benedictijner kloostertraditie van Cluny, waar het waarschijnlijk in de tiende eeuw voor het eerst werd gevierd. In de 13e eeuw kreeg het de naam Allerzielen. In de 14de eeuw werd deze herdenkingsdag algemeen in de Rooms-Katholieke Kerk.

Tijdens het concilie van Trente (1545-1563), bijeengeroepen door paus Paulus III werd de geloofsleer van het vagevuur vastgelegd. De kerk leert ons dat de zielen van de overledenen min of meer zondig zijn en kunnen wachten op hun loutering om voor God te verschijnen. De diepere gedachte achter Allerzielen is dat door het bidden voor de doden, zij geholpen worden naar de eeuwige zaligheid door het verblijf in het vagevuur te bekorten.

Het is dus een dag waarop wordt gebeden voor de zielen van alle doden. Een oud gebruik is, om naar de kerkhof van vrienden en familie te gaan om bloemen te plaatsen, kaarsen op te steken en te bidden.

Gebed voor Allerzielen

God, ik wil U danken
om al die mensen
die mij zijn voorgegaan
naar die andere thuis:
altijd 'veel te vroeg'
altijd 'nooit gedacht'.

Ik zie nu weer een dierbaar gelaat,
beleef weer een verhaal van toen,
voel weer het vefdriet van toen.

En toch breng ik de moed op om te zeggen:
God, Gij zijt bedankt
dat Gij hen op mijn weg hebt gezet.

God, Gij zijt bedankt dat zij,
op één of andere manier,
mochten geloven en vertrouwen.
Gij hebt hen Jezus gegeven: uw nabijheid.
Hij is met ieder van hen mee de dood ingegaan.
Hij heeft ons bevestigd dat er hoop en toekomst is,
dat diegene die in Hem gelooft,
leven zal, ook al is hij gestorven.

(Manu Verhulst)