Heilige Rafqa
Een Libanees maronitisch heilige
1832 - 1914
Feestdag: 23 maart
Volledige naam: Rafqa Pietra Choboq Ar-Rayès
Ook bekend de heilige Rebecca
De heilige Rafqa, ook bekend als de heilige Rebecca, werd geboren in de Himalaya, in Matn District, Libanon op 29 juni 1832. Ze was het enige kind van haar ouders, Sabre El-Choboq El-Rayess en Rafqa Gemayel. Ze werd op 7 juli 1832 gedoopt en kreeg de naam Boutroussieh.
Toen Rafqa 15 was, hertrouwde haar vader, maar Rafqa kon nooit goed opschieten met haar stiefmoeder, die wilde dat de jonge vrouw met een familielid zou trouwen. Andere familieleden probeerden ook huwelijken te regelen voor de mooie Rafqa.
Omdat Rafqa al erg religieus was, besloot de vrouw die de heilige Rafqa zou worden om een religieuze carrière te beginnen, eerst bij de Congregatie van de Maagd Maria tussen 1859 en 1871, ook wel Mariamettes genoemd, onlangs gesticht door pater Joseph Gemayel, ondanks haar verzet van vader.
In 1871 fuseerde haar Orde met de Orde van het Heilig Hart van Jezus. De zusters kregen de keuze om zich bij de nieuwe gecombineerde orde aan te sluiten, zich bij andere orders aan te sluiten of van hun geloften te worden ontheven. Na dromen waarin de heilige Antonius de Grote van Egypte aan haar verscheen, trad ze op 12 juli 1871 toe tot de Libanese Orde van de heilige Antonius van de Maronieten (Baladiya-orde), een novice op 39-jarige leeftijd, die de nieuwe religieuze naam Rafqa (= Rebecca) aannam.
In oktober 1885 deed zuster Rafqa een ongebruikelijk verzoek aan Jezus, met het verzoek om in zijn lijden te delen. Ze begon onmiddellijk pijn in haar hoofd te krijgen, die naar haar ogen trok. Haar superieur maakte zich zorgen over de pijn van Rafqa en beval dat ze door doktoren zou worden onderzocht en voor behandeling naar Beiroet zou worden gestuurd. Rafqa raadpleegde een bezoekende Amerikaanse arts die sterk voorstelde om het oog te verwijderen.
Voor de operatie vroeg ik de dokter om het oog te verdoven zodat Rafqa geen pijn zou voelen, maar ze weigerde. De dokter dwong haar te gaan zitten en duwde een lange scalpel ... in haar oog ... het oog kwam tevoorschijn en viel op de grond, licht kloppend ... Rafqa klaagde niet ... maar zei alleen: ‘in gemeenschap met de Passie van Christus.’
Maar haar lichaam verzwakte en ze werd uiteindelijk bedlegerig, hoewel ze nog steeds haar handen kon gebruiken en ze dankte God hiervoor terwijl ze haar handen gebruikte om te werken.
Voorafgaand aan haar dood dicteerde ze haar autobiografie. Terwijl ze aan tuberculose leed, bad ze om een uur zicht om moeder Ursula, haar meerdere, te kunnen zien. Haar wens werd vervuld. Ze overleed op 23 maart 1914, werd zalig verklaard in november 1985 en in juni 2001 heilig verklaard door paus Johannes Paulus II.
Rafqa stierf op 23 maart 1914 en werd begraven op de begraafplaats van het klooster onder de eiken.
We herinneren ons een opmerkelijke vrouw, die een nederig leven leidde. Hoewel ze leed, klaagde ze nooit en bleef ze bedanken voor de gelegenheid om te delen in de passie van Christus. We vragen de voorspraak van Sint Rafqa voor al degenen die lijden, moge de Heer hen troosten. Net als St. Rafqa kunnen we ons lijden verenigen met het lijden van Jezus aan het kruis.
Saint Rebecca is de patroonheilige van verloren ouders en van de zieken.
