Pinksteren, de uitstorting van de Heilige Geest

De naam Pinksteren is afgeleid van het Griekse woord 'pentekoste' dat vijftigste (dag) betekent.

Van oudsher is Pinksteren een Joods oogstfeest. Het joodse pinksterfeest heet Sjavoeot. ‘Sjavoeot’ is Hebreeuws voor ‘Wekenfeest’

Omdat Pinksteren op de 50e Paasdag valt (7 zondagen later dan Pasen), valt het ook niet elk jaar op dezelfde datum.

Volgens het Evangelie van Johannes belooft Jezus zijn apostelen op de avond vóór zijn lijden en dood dat Hij hen de H. Geest zal zenden. De Geest zal hen voor altijd met Vader en Zoon verbinden, en hen helpen getuigenis af te leggen over de verrezen Jezus.

Met Hemelvaart, tien dagen voor Pinksteren, had Jezus zijn apostelen opdracht gegeven om bij elkaar te blijven en te bidden om de komst van de Heilige Geest.

Op de ochtend van Pinksteren gebeurde er iets vreemds: er klonk het geluid van een stormwind en er was een verschijnsel van vuur, dat op ieders hoofd brandde. Het was de Heilige Geest, de derde persoon van de drie-eenheid, die neerdaalde uit de hemel op de apostelen. De Heilige Geest openbaarde zich zichtbaar als vuur en hoorbaar als wind.

De Heilige Geest inspireerde hen om het evangelie te verkondigen. De Bijbel zegt dat iedereen hen hoorde spreken in zijn eigen taal over Jezus. Eerst dachten mensen dat ze dronken waren, totdat zij het verhaal van Jezus in hun eigen taal hoorden. Ze doopten duizenden mensen. In één dag werden 3.000 mensen gelovig en was de christelijke kerk geboren.

Daarom is Pinksteren nog steeds een belangrijk feest.