Judas Iskariot

Judas Iskariot was volgens het Nieuwe Testament een van de twaalf apostelen van Jezus. Judas Iskariot was degene die Jezus heeft verraden aan de Romeinse autoriteiten, waarna Jezus gekruisigd werd.

Volgens de evangelist Johannes was hij de penningmeester van het gezelschap. Judas was de zoon van Simon Iskariot. Waarschijnlijk betekent Iskariot 'man uit Keriot'. Keriot was een kleine plaats nabij Hebron in het zuiden van Judea.

In ruil daarvoor kreeg Judas dertig sikkels, ook wel ‘zilverlingen’. Dat was het bedrag dat een slaaf in die tijd opbracht. De munt werd waarschijnlijk rond 211 v.Chr. ingevoerd, tijdens de tweede Punische Oorlog ten tijde van de Romeinse Republiek.

Judas ging naar de hogepriesters en oudsten en zei dat hij gezondigd had door een onschuldige uit te leveren. Hij wilde de beloning teruggeven, maar zij wezen hem af. Daarop smeet hij het geld op de tempelvloer, vluchtte weg en hing zichzelf op

Na Jezus' Verrijzenis en Hemelvaart zoeken de apostelen een vervanger voor Judas, zodat De Twaalf weer compleet zijn. Na gebed wordt door loting bepaald dat Mattias Judas in het vervolg vervangt.

Lucas 6:16 noemt hem een "verrader" (προδότης, prodōtès). Om deze reden wordt zijn naam vaak gebruikt in uitdrukkingen die verraad aanduiden zoals 'een judas' of 'judaskus', of direct als synoniem voor verrader.