IJsheiligen

 

De vijf IJsheiligen:

Dit is de naam voor een aantal katholieke heiligen, van wie de naamdagen vallen in de periode van 11 tot en met 15 mei. 

IJsheiligen is een oude volkswijsheid die zegt dat na 11,12, 13 , 14 en 15 mei er geen kans meer is op nachtvorst en dat dan pas vorstgevoelige planten naar buiten mogen. Zo rond 1000 na Christus werd er al over gesproken

De volgende heiligen worden tot de ijsheiligen gerekend: 

De heilige Mamertus (11 mei):

Mamertus werd aan het begin van de vijfde eeuw in Vienne in Frankrijk geboren. Over zijn jeugdjaren is zo goed als niets bekend. Wel weten we dat hij een gelovig man was, die graag priester wilde worden. In het jaar 461 werd hij tot bisschop gekozen van zijn geboortestad Vienne aan de Rhône, Zuid-Frankrijk, waarschijnlijk van 461 - 477.

De heilige Pancratius (12 mei):

Hij onderging tijdens de Christenvervolgen de marteldood onder keizer Diocletianus. Hij zou op dat moment pas veertien jaar gweest zijn. De plaats van zijn terechtstelling lag in het oude Rome aan de Via Aurelia.

De heilige Servatius van Maastricht (13 mei):

Dat Servatius bestaan heeft, lijdt geen twijfel. Volgens de overlevering was hij de tiende bisschop van Tongeren. Omdat hij de bisschopszetel overbracht naar Maastricht, staat hij te boek als de eerste bisschop van die stad.

De heilige Bonifatius van Tarsus (14 mei):

De heilige Bonifatius was een slaaf, die in zonde samenleefde met een rijke jonge Romeinse vrouw genaamd Aglae. Volgens het legendarische verhaal was Aglaë zo rijk was dat zij tot drie maal toe de openbare spelen van Rome kon bekostigen. Zij was de maîtresse van Bonifatius, al evenzeer een man van de wereld, die zich naar goed Romeins gebruik geen enkel genoegen in zijn leven ontzegde. Daarnaast schonk hij veel weg aan armen en behoeftigen. Hij stierf in 307 de marteldood stierf tijdens de christenvervolgingen onder keizer Diocletianus. Nhij moet niet worden verward met de heilige Bonifatius, die op 5 juni 754 bij Dokkum door heidense Friezen werd vermoord.

De heilige Sophia van Rome (15 mei):

Sofia zou ten tijde van de Romeinse keizer Hadrianus (117-138) met haar man in de stad Milaan gewoond hebben. Zij waren christen en behoorden tot de hogere kringen in het Romeinse Rijk. Na de dood van haar echtgenoot besloot zij haar rijke bezittingen onder de armen te verdelen en met haar dochters naar Rome te verhuizen met de bedoeling omwille van Christus de marteldood te ondergaan.