Heilige Gertrudis de Grote

Benedictijnse en mystieke schrijfster
6 januari 1256-17 november 1302

Feestdag: 16 november - in Duitsland: 17 november

Ook bekend als: Geertruida, Gertrud de Grote, Eisleben of van Helfta

Gertrudis is een van de grootste en wonderbaarlijkste heiligen in de Kerk van God. Gertrudis werd geboren op 6 januari 1256 in Eisleben, Thüringen ((deel van het moderne Duitsland). Toen ze ongeveer 5 jaar oud was, werd ze student aan het benedictijnenklooster in Helfta, nabij Eisleben (ten zuidwesten van Magdeburg, Duitsland). Abdis was destijds Gertrudis van Hackerborn, een vrouw die ervoor zorgde dat zowel het spirituele als het intellectuele leven floreerde. Gertrudis bestudeerde de Schrift, de liturgie en de geschriften van de kerkvaders.

Haar leven was vol wonderen. Gehoorzaam heeft ze enkele van haar visioenen vastgelegd, waarin ze in onbeschrijfelijke schoonheid de intieme conversatie van haar ziel met Jezus en Maria beschrijft. Gertrudis kreeg haar eerste visioen van Christus toen ze zesentwintig was. Ze vertelt ons dat ze Christus tegen haar hoorde zeggen: "Vrees niet. Ik zal je redden en bevrijden." Dit was de eerste in een reeks visioenen die haar leven veranderden. Vanaf dat moment besteedde ze vele uren aan het lezen van de bijbel en het schrijven van essays over het woord van God. Toen haar werd gevraagd over haar ervaringen te schrijven, beweerde ze dat het geen zin had. Toen haar werd verteld dat haar woorden anderen zouden aanmoedigen, stemde Gertrudis ermee in een spirituele autobiografie te schrijven. Gertrudis zette zich in om veel van haar mystieke ervaringen op te schrijven in het boek dat gewoonlijk de 'Openbaringen van Sint Gertrudis' wordt genoemd.

Deze openbaringen vormen een van de klassiekers van het katholieke schrift. En hoewel ze geclassificeerd zouden moeten worden als "mystieke literatuur", is hun boodschap duidelijk en duidelijk, want dit boek vermeldt veel van de geheimen van de hemel in termen die iedereen kan begrijpen. Hier zijn de vele gesprekken van Sint-Geertrui met Onze-Lieve-Heer opgetekend, waarin Hij zijn grote verlangen openbaart om zielen barmhartigheid te schenken en de minst goede daad te belonen. In de loop van hun gesprekken onthult Hij prachtige spirituele "snelkoppelingen" die iedereen in zijn of haar spirituele leven zullen helpen.

Ze componeerde ook veel gebeden, ‘zoeter dan de honingraat’, en vele andere voorbeelden van spiritueel liturgisch geïnspireerde Exercitia spiritualia is een juweeltje dat nog op een diepgaande analyse wacht. Maar Gertrud's belangrijkste erfenis wordt algemeen erkend als de Legatus memorialis abundantiae divinae pietatis, of Herald of the Memorial of the Abundance of Divine Love. Dit complexe werk, meestal in het Engels afgekort tot The Herald of Goddelijke liefde verdient aandacht, zowel op zichzelf als als een fascinerende testcase voor de studie van middeleeuwse vrouwentheologie. Een ander zeer belangrijk boek is "De spirituele oefeningen". Door haar geschriften hielp ze de toewijding aan het Heilig Hart te verspreiden. Ze mediteerde over de Passie van Christus, die vele malen een vloed van tranen in haar ogen bracht. Ze had een tedere liefde voor Onze Lieve Vrouw.

Tijdens de lange ziekte van vijf maanden waaraan ze zou overlijden, gaf ze niet het minste teken van ongeduld of verdriet; haar vreugde daarentegen nam toe met haar pijnen. Toen de dag van haar dood aanbrak, 17 november 1302, zag ze de Allerheiligste Maagd uit de hemel neerdalen om haar te helpen, en een van haar zusters zag dat haar ziel rechtstreeks naar het Hart van Jezus ging, dat zich opende om het te ontvangen. Sint Gertrudis stierf op natuurlijke wijze in het Helftaklooster.

Ze staat terecht bekend als Sint-Geertrui, want hoewel ze nooit formeel heilig is verklaard, werd ze in 1677 evenredig heilig verklaard door paus Clemens XII toen hij haar naam in de Romeinse Martyrologie invoerde. Haar feest was vastgesteld op 16 november. Paus Benedictus XIV gaf haar de titel "de Grote" om haar te onderscheiden van abdis Gertrudis van Hackeborn en om de diepte van haar spirituele en theologische inzicht te erkennen.

Toen de gemeenschap in 1346 werd overgebracht naar het klooster van Nieuw-Helfta, het huidige Trud-Kloster, binnen de muren van Eisleben, behielden ze nog steeds het bezit van hun oude huis, waar ongetwijfeld de lichamen van Sint-Geertrui en Sint-Mechtilde begraven lagen, hoewel hun plaats van graf blijft onbekend.

De heilige Gertrudis en de heilige Mechtilde:

Toen Gertrudis vijf jaar oud was, werd ze onder de hoede van Mechtilde geplaatst. Ze werd de eerste leraar van Gertrudis. Ze werden goede vrienden en Mechtildis (Mechtilde), die zelf mystieke ervaringen had, hielp Gertrudis met haar Book of Special Graces (ook wel The Revelations of St. Mechtildis genoemd), en de twee heiligen werkten samen aan een reeks gebeden. Mechtidle stierf op 19 november 1298 in het Helftaklooster met natuurlijke oorzaken.

Het gebed van de Heilige Gertrudis

Eeuwige Vader, ik bied u het kostbaarste bloed van uw goddelijke Zoon, Jezus Christus, aan in vereniging met de missen die vandaag over de hele wereld worden gezegd, voor alle heilige zielen in het vagevuur, voor zondaars overal, voor zondaars in de universele kerk, voor degenen in mijn eigen huis en binnen mijn gezin.
Amen.