Zalige Bertrand van Garrigues

† 1230

Feestdag: 6 september

Bertrand werd geboren in het plaatsje Garrigues bij Nîmes in de Languedoc, Zuid-Frankrijk, laat in de 12e eeuw. Hij groeide op met een orthodox katholiek geloof in een tijd waarin velen afdwaalden van een ketterij genaamd albigenzen, die leerde dat er twee principes over de wereld heersen: een spiritueel (goed) en een materieel (kwaad). De ketterij moedigde minachting voor het lichaam aan en leerde dat Jezus een engel was die als mens verscheen, maar geen echt lichaam had.

Hij was een van de eerste metgezellen van Sint Dominicus. Er is van hem gezegd dat hij "een ware weerspiegeling was van de heiligheid van zijn meester". Zijn ijver, zijn heiligheid, zijn vriendelijkheid jegens anderen en zijn strengheid jegens zichzelf zijn inderdaad vaak genoemd door auteurs van de Dominicaanse geschiedenis1.

Leven
Oorspronkelijk afkomstig uit Garrigues in de buurt van Nîmes in de Gard, werd hij verleid door heiligheid en door het project van Sint Dominicus om de Katharen te bekeren door gebed en het voorbeeld van een leven van armoede en soberheid.

In 1216 benoemde Dominicus hem tot prior van het klooster van Toulouse. Daarna stuurde hij hem naar Parijs om een ​​klooster te stichten in het hart van de universiteit, toen het eerste in christelijk Europa. Zo nam hij deel aan de oprichting van het Sint-Jacobsklooster (bekend als het Jacobijnenklooster) in 12172 met een kleine groep van zeven broeders, waaronder Mannès de Guzmán en Matthieu de France3.

Terug in zijn geboortestreek richtte hij verschillende andere vestigingen op in Montpellier en Avignon. Hij werd provinciaal van het zuiden van Frankrijk (Provence Alpes Pyrénées) in 1221.

Bij de dood van de heilige Dominicus assisteerde hij de zusters van het klooster van Prouilhe, een toevluchtsoord voor bekeerde Kathaarse vrouwen.

Bertrand de Garrigues stierf op 18 april 1230 tijdens een retraite die hij predikte in een cisterciënzerabdij in Drôme, de abdij van Bouchet, nabij Orange, waar hij zich had teruggetrokken. In de abdijkerk bevindt zich zijn grafsteen. Eeuwenlang was zijn graf het voorwerp van talrijke bedevaarten; zijn standbeeld werd vereerd door de gelovigen die hem heilig hadden gemaakt. Veel wonderen worden van hem geciteerd. Zijn lichaam werd tussen 1253 en 1561 driemaal onderzocht en telkens was het onbeschadigd.

Zaligverklaring
In 1870 gaf de bisschop van Valence, Mgr Francis Guelette, zijn goedkeuring aan de oude verering van Bertrand de Garrigues in zijn bisdom. Vanaf dat moment werd de zaligverklaring in Rome voorgesteld door de bisschoppen van Parijs, Toulouse, Marseille, Valence, Nîmes, evenals door de Orde van de Dominicanen waartoe hij behoorde. Ten slotte gaf paus Leo XIII in 1881 zijn goedkeuring en gaf hij toestemming voor het ambt ter ere van Bertrand de Garrigues in de bisdommen Nîmes en Valence en verklaarde hem zalig.