Zalige Anna Katharina Emmerick

De grootste mystica van de laatste twee eeuwen
1774-1824

Feestdag: 9 februari

Lange tijd werd zij onjuist beschreven als: "Emmerich"; haar werkelijke naam is: "Emmerick"

Anna Katharina Emmerick werd op 8 september 1774 in het bisdom Münster in de boerengemeente Flamschen bij Dülmen (Duitsland) geboren. Die dag wordt in de Rooms-katholieke kerk gevierd als de geboortedag van Maria. Anna Katharina was de dochter van Bernard Emmerick en Anna Hillers, arme en vrome boeren, en werd geboren als vijfde van negen kinderen in dit gezin. Van kinds af aan had zij visioenen, bijna voortdurend. Bij haar doop zag zij al hoe haar patronessen, de Heilige Anna en de Heilige Catharina, zich zegenend over haar bogen en ook het kindje Jezus was erbij en liet haar een bruidsring zien. Verder had zij contact met haar beschermengel, die altijd bij haar was om haar te begeleiden en te beschermen. Ze kon haar beschermengel ook bovenzinnelijk waarnemen en deze ook vragen stellen in haar kinderlijke onschuld. Dit contact is gebleven tot aan haar dood op 9 februari 1824. Ze kon ook Maria waarnemen en allerlei Heiligen. Bovendien kon zij geestelijke gesprekken met hen voeren. Toen ze over deze belevenissen in haar naaste omgeving begon te spreken, kwam ze er langzamerhand achter, dat niet alle mensen begrip hadden voor deze ervaringen; ze werd zwijgzaam.

Zij was een tijdje hoedster van koeien. Zo in de natuur, samen met de dieren, leerde Anna Katharina de werking van giftige en geneeskrachtige kruiden en planten. Ze had een hard leven als arme boerendochter, maar koos ook zelf voor de eenvoud, waardoor haar leven er niet gemakkelijker op werd. Toen ze 16 jaar oud was, ontwaakte in haar het verlangen om het klooster in te gaan. Maar ze was te arm en moest nog twaalf jaar wachten op haar intreding. Ze sprak zelden en was erg in zichzelf teruggetrokken, maar toonde ook invoelingsvermogen voor het leed van anderen en vroeg dikwijls aan God dat op haar te leggen. Ook was zij opvliegend en koppig. Zij had een zwakke, ziekelijke gezondheid. Door de beenderen van overleden heiligen aan te raken, kreeg zij allerlei informatie, en zij had een innig contact met overleden zielen in het vagevuur. In 1798, toen ze 24 jaar oud was, had zij een cruciale ervaring. Terwijl ze in een kerk voor een kruis in gebed was, zag ze vanuit het tabernakel Christus als een lichtende jongeling voor haar verschijnen. In Zijn linkerhand had Hij een bloemenkrans en in Zijn rechterhand een doornenkroon. Ze kreeg de keus en koos uiteindelijk voor de doornenkroon. Weer tot zichzelf gekomen, had ze hevige pijn rondom haar hoofd. Bloedvlekken aan haar hoofd, die later begonnen op te treden, moest ze maskeren door het dragen van een hoofdband.

Na op 13 november 1802 als novice aangenomen te zijn, trad Anna Katharina op 18 december 1802 in, in het klooster Agnetenberg van de Augustinessen te Dülmen. In de enge gemeenschap van het klooster kon het niet uitblijven dat men iets van haar lot en omstandigheden vernam. Door enkele medezusters werd ze achter haar rug om bespot, uit jaloezie en hoogmoed. Omdat ze helderziend, zowel voelend als horend was, kon Anna deze roddel toch vernemen en beleefde dat als scherpe pijlen, die op haar gericht waren. Hoewel ze daar uiterlijk niets van liet merken, voelden de medezusters haar medelijden, wat ze als antwoord op hun daden ontvingen, en kregen daar een zeer onbehaaglijk gevoel bij. Al enkele dagen na haar intrede werd ze erg ziek met pijngevoelens in de hartstreek. Deze pijn verliet haar het hele leven niet meer. In 1812 tijdens een extase ontstaat er op die plaats van het hart ter hoogte van het borstbeen een kruis. Ze werd veel ziek in het klooster. Maar de bron van dat lijden lag niet zozeer in haar eigen constitutie maar meer daarin, dat ze plaatsvervangend kon lijden voor andere mensen, die zich daar in de regel niet van bewust waren. In feite nam ze andermans lijden op zich.

Later, tijdens een gebed waarin ze geconcentreerd was op het lijden van Christus aan het kruis, kreeg ze brandende pijn aan handen en voeten. Op 29 december 1811, om 3 uur in de namiddag, verscheen haar de gekruisigde Heer Jezus, met stralende wonden die als vurige pijlen haar handen, voeten en zijde troffen, welke begonnen te bloeden. Van toen af werd zij bedlegerig en had geen behoefte meer aan spijs, drank en andere benodigdheden. Niet langer als drie maanden was het mogelijk deze toestand verborgen te houden, want elke vrijdag bloedden de stigmata. De stigmata van de doornenkroon, welke zij veel vroeger, doch onbloedig, had gekregen, begonnen nu eveneens te bloeden. Zo had ze gedurende langere perioden in haar leven aan vijf plaatsen de wondtekenen of stigmata ervaren: hoofd, hart/ rechterzijde, de beide handen en tenslotte de voeten, die als één wond tellen omdat daar bij de kruisiging één spijker doorheen ging. Anna Katharina droeg gedurende 12 jaren de wonden van Christus. Tot 1813 bleven deze verschijnselen voor de buitenwereld verborgen. Maar het klooster werd in 1812 opgeheven. Samen met een oude bevriende priester ging ze wonen bij een arme weduwe in Dülmen, ieder in aparte kamers. Daar kwam ze in een mensengemeenschap terecht die sterk met haar lot verbonden bleek te zijn, zowel in positieve en negatieve zin. Er waren bijvoorbeeld Jezuïeten die invloed op haar uit wilden oefenen.

Anna Katharina wilde zekerheid hebben, dat haar visioenen, om niet verloren te gaan, zouden worden opgetekend. Hiertoe kwam op donderdag 24 september 1818 Clemens Brentano, de gevierde dichter en schrijver, van huize uit katholiek, bij haar op bezoek. Direct herkende zij de persoon, die haar beloofd was als vrucht van haar gebeden. Zij vertelde hem: ”Ik kende je al, voor je bij me kwam, daarom moest ik, toen je de eerste keer mijn kamer binnenkwam, denken: Ach, daar is hij dan". Brentano werd diep getroffen door haar persoonlijkheid en kwam vijf jaren lang dagelijks aan haar ziekbed om haar visioenen op te schrijven. Hij, die verwend was door het salonleven van Berlijn, kwam zich daarvoor begraven in het boerenstadje Dülmen. Altijd liet hij zijn aantekeningen goedkeuren door Anna Katharina om ze zo nodig te laten verbeteren. Zij zag het geschrevene schitterend van het licht en wist zo, dat alles waar was. Brentano schreef deze voor haar op in het boek "Het Droevige Lijden van Onze Heer Jezus Christus", dat verscheen in 1833, ruim 10 jaar na de dood van Anna Katharina Emmerick.

Iemand, zoals Anna Katharina Emmerick, was in staat het nabije en verre verleden te verklaren met nauwkeurige beschrijving van personen, plaatsen en gebeurtenissen, dit alles gepaard aan een verstandelijk buitengewone geloofsvisie, jaren later bevestigd door ontdekking van documenten, opzoekingen, wetenschappelijke studies, expedities en ook bijbelexegese en theologie. Door één van de visoenen van Anna Katharina Emmerick werd het woonhuis van de heilige Maagd Maria en de apostel Johannes op een heuvel in de nabijheid van het Turkse Efese ontdekt. Sindsdien is die plek een belangrijk bedevaartsoord voor zowel christenen als moslims. Zij heeft verder rond 1800 nogal wat persoonlijke "openbaringen" gekregen over de lijdensweg van Jezus. Zij "zag" de laatste dagen van Christus aan haar voorbijtrekken. De film "The Passion Of The Christ" van regisseur Mel Gibson, overigens een overtuigde Katholiek, is bijna letterlijk gebaseerd op een boek van een Anna Katharina, nl. "The Dolorous Passion Of Christ" in combinatie met de Katholieke 14 stadia van Zijn lijden.

Bij Anna Katharina is alles eenvoudig en ongekunsteld. Men heeft de indruk dat het onmogelijk is op zo'n manier te vertellen zonder het zelf gezien en beleefd te hebben. Anna Katharina Emmerick zelf zei over haar vele eigen visioenen: "Nooit heb ik de visioenen zo geloofd als de leer van de catechismus; niet de visioenen, maar alleen de geloofsleer van onze godsdienst is de leiding geweest van mijn geestelijk leven." Je kunt je verbazen over de gedetailleerdheid van haar helderziendheid als het bijv. over fysieke feiten gaat. Tot in de finesses beschrijft ze het interieur van het Coenaculum (de plaats van het Laatste Avondmaal en Pinksteren), de vorm van het kruis en de houtsoorten waaruit deze vervaardigd is. Zelfs de klinknagels worden uitgebreid beschreven. Niet alleen fysiek waarneembare feiten komen aan de orde. Het is aandoenlijk om te lezen hoe Anna de gemoedstoestand van Maria Magdalena weet te beschrijven, zoals deze met haar haren de voeten van Christus afdroogt. De Rooms-katholieke Kerk laat ons totaal vrij in het waarderen van de visioenen. Er is zowel een kerkelijk als een staatsonderzoek geweest tijdens het leven van Anna Katharina. Men heeft niets kunnen ontdekken, dat strijdig is met het geloof.

Een voorspelling van Anna Katharina Emmerick:

• het grote verval van de katholieke geestelijken en hun overgave aan de wereldse wellust. Slechts enkelen blijven God trouw. Tevens voorspelde ze de opkomst van de protestantse kerk.

Enkele visoenen van Anna Katharina Emmerick; ik zag:

• het neerstorten van de gevallen engelen, de schepping van de aarde en het Paradijs, van Adam en Eva en de zondeval. ... Deze visioenen heb ik gehad zowel bij nacht als bij klaarlichte dag, in het veld, thuis, werkend, onder allerlei bezigheden. Vóór de zonde waren Adam en Eva heel anders gemaakt dan wij, ellendige mensen, nu zijn. Vroeger waren zij één met God, verenigd met God. ... Zij waren, door God, de heer van de natuur. ... De mens was geschapen om het getal der gevallen engelen aan te vullen. ... De eerste mens was als een evenbeeld van God, het was als de hemel. Alles was het eens met hem, en in hem; zijn vorm was de afdruk van de goddelijke vorm. Hij zou de aarde en de schepselen bezitten en genieten en God danken. De eerste mensen waren dus "als engelen", maar zij hadden een tastbaar, stralend lichaam. Dit lichaam was echter onsterfelijk en het moest zich niet voeden om te overleven;
• Jozef in Egypte, de uittocht van het Joodse volk, de profeten Eliah en Maleachi. En dit is nu het wonderbaarlijke: haar visioenen zijn volledig in harmonie met de Bijbel, er is geen enkele valse noot te vinden. Welk een verschil met de vele moderne schriftgeleerden en exegeten en wat ze ons voorschotelen! Hun verklaringen laten dikwijls weinig plaats voor het bovennatuurlijke;
• de nieuwe en raar uitziende kerk die ze probeerden te bouwen. Er was niets heiligs aan. Mensen waren brood aan het kneden in de onderliggende crypte, maar het wilde niet rijzen, ook ontvingen zij het lichaam van onze Heer niet. Zij die fout waren, niet door hun eigen schuld, en die verlangden naar het lichaam van de Heer, werden spiritueel gerustgesteld maar niet door de communie. Toen zei mijn gids (Jezus):" Dit is Babel".
• boven de zwaar gedecimeerde Kerk een majestueuze Vrouw met een hemelsblauwe mantel, die zich tot in de verte uitstrekte en met een kroon van sterren op Haar hoofd. Van Haar ging het Licht uit en drong steeds verder door in de sombere duisternis en daar waar dit licht doordrong, raakte alles vernieuwd en kwam in bloei ....

Op 9 februari 1824 stierf Anna Katharina Emmerick in Dülmen op 49-jarige leeftijd. Zij werd begraven op de rooms-katholieke begraafplaats achter de Heilige Kruiskerk in Dülmen. Omdat ongeveer 50.000 pelgrims tussen 1877 en 1910 steeds zand van het graf hadden meegenomen liet een Poolse gravin een smeedijzeren hek rond het graf van Anna Katharina aanbrengen. In 1891, 67 jaar na haar dood, werd een onderzoek in werking gesteld ter voorbereiding van haar zaligverklaring. Dit proces werd echter in 1927 stopgezet, omdat men meer tijd nodig had om de echtheid van de teksten, die Brentano had opgeschreven, te onderzoeken. In 1973 werd er echter een wonder aan haar toegeschreven. Een kloosterzuster, die aan zware strottenhoofd- en longtuberculose leed, had de voorspraak van Anna Katharina ingeroepen en werd op onverklaarbare wijze genezen. Het Vaticaan heeft dit wonder erkend, waardoor de weg weer vrij kwam voor haar zaligverklaring. In verband hier mee werd haar proces tot zaligverklaring in 1973 weer heropend. In 1975 werden haar stoffelijke resten opgegraven en bijgezet in een grafkelder in de Heilige Kruiskerk in Dülmen. De procedure voor haar zaligverklaring werd in 2004 afgesloten. Op 3 oktober 2004 is zij door paus Johannes-Paulus II in Rome zaligverklaard. Bisschop Reinhard Lettmann zegt dat de zaligverklaring van de "mystica van het Münsterland" zijn bisdom "vervult met grote vreugde en diepe dankbaarheid."

Er is een boek uitgebracht over haar visioenen en haar leven "Het leven van Anna Katharina Emmerick" door dominee Carl E. Schmoeger, gepubliceerd in 1870 en later herdrukt in 1968 door Maria Regina Guild, LA Calf. Wilt u de herdenkingsplaats van Anna Katharina Emmerick bezoeken, dan is dat mogelijk in de parochie: "Maria Koningin", Anna-Katharina-Emmerick-Straße 28 in Dülmen, echter alleen op afspraak bij het parochieburo onder nummer: 0049 -2594/9510. Het graf is in de Heilige Kruiskerk, Kreuzkirche 10 in Dülmen, en is van 8 tot 18 uur vanaf de kant van de toren toegankelijk.