Święta Teresa z Avila

1515 r. – 1582 r.

Święto: 15-ego października; 27-ego sierpnia (Transverberacja jej Serca)

Znana także jako: Teresa z Avila; Wędrująca Zakonnica; Teresa od Dzieciątka Jezus; Teresa de Avila 

Teresa z Avila urodziła się jako Teresa Ali Fatim Corella Sanchez de Capeda y Ahumada w Avila, w Hiszpanii, w dniu 28-ego marca 1515 r. Ona była córką Don Alonso Sanchez de Cepeda – syna kupca z Toledo i Doña Beatriz Davila y Ahumada, pochodzącej z Tordesillas. Z tego małżeństwa urodziło się dziewięcioro dzieci, Teresa była dzieckiem trzecim. W tej rodzinie było jeszcze troje dzieci z pierwszego małżeństwa jej ojca. Teresa miała zaledwie dwanaście lat, kiedy jej matka zmarła, pozostawiając dziesięcioro dzieci. Teresa opisała później swój smutek następującymi słowami: "Jak tylko ja zaczęłam rozumieć jak wielką stratę poniosłam na skutek utraty matki, byłam bardzo smutna; więc poszłam przed wizerunek Matki Boskiej i błagałam ją bardzo płacząc, żeby Ona raczyła być moją Matką." Po śmierci jej matki i po wyjściu za mąż jej starszej siostry, Teresa została wysłana w 1531 r. na naukę do Zakonnic z Zakonu Św. Augustyna w Avila. Wuj zapoznał ją z Pismami Świętego Jerome, które skłoniły ją do kontynuowania życia duchowego. W wieku 20-tu lat Teresa wstąpiła do Zakonu Karmelitanek Wcielenia Pana Jezusa w Avila.

Potem Teresa zachorowała na malarię. Kiedy ona miała atak, ludzie byli pewni, że ona już nie żyje. Kiedy Teresa się obudziła cztery dni później, ona dowiedziała się, że wykopano już dla niej grób. Potem ona była sparaliżowana przez trzy miesiące i już więcej nie powróciła do pełnego zdrowia. Jeszcze zamiast pomóc jej duchowo, jej choroba stała się wymówką, aby zaprzestać całkowicie jej modlitwy. Teresa nie była wystarczająco sama, ona nie była wystarczająco zdrowa itd. Później Teresa powiedziała: "Modlitwa jest aktem miłości, słowa nie są potrzebne. Nawet jeśli choroba rozprasza myśli - wszystko, co jest potrzebne, to chęć miłowania." Jednak jej życie modlitewne pogłębiło się, ona zaczęła mieć wizje i żywe odczucie obecności Boga, została nawrócona do wyjątkowo pobożnego życia. 

Zainspirowana przez krewną, która także była Karmelitanką z Avila, Teresa zdecydowała się podjąć zadania założenia zreformowanego zakonu kobiecego, który by odtworzył surowość i pobożność wczesnego okresu chrześcijaństwa. Ten wysiłek napotkał silny sprzeciw ze strony wielu sfer. W 1562 r., Teresa otrzymała zgodę na założenie nowego zakonu, Zakonu Karmelitanek Bosych („Discalced”) opierających się na Pierwotnych Zasadach Świętego Józefa, w Avila. Zakon ten Teresa założyła wraz ze swoją krewną i z trzema innymi zakonnicami. Kilka lat później, podczas, gdy Teresa zakładała nowy zakon w Toledo, ona spotkała Świętego Jana od Krzyża, kapłana męskiego Zakonu Karmelitów i wkrótce po założeniu zakonu dla mężczyzn, te zakony zostały oddane pod opiekę Świętego Jana. Trudności i sprzeciw wobec nowo powstałych zreformowanych Zakonów Karmelitów Bosych trwały nadal. "Discalced" dosłownie znaczy "bez butów", odnosi się do surowości zasad panujących w nowych zakonach. Zakonnice i zakonnicy zakładali sandały zamiast butów.

Począwszy od 1567 r. i przez pozostałe 15 lat jej życia, obecnie 52-letnia Teresa od Pana Jezusa rozpoczęła męczące podróże po całej Hiszpanii, podróżując na mułach i w prymitywnych wozach zaprzęganych w woły, aby założyć i stale odwiedzać 17-cie nowych zakonów żeńskich, które realizowały jej wizję życia karmelitańskiego, a także 15 nowych zakonów męskich. Modlitwa kontemplacyjna i dążenie do chrześcijańskiej doskonałości u Teresy, nigdy nie osłabły podczas tych lat. Pomimo stałego, groźnego przyglądania się jej i jej pracy przez Inkwizycję, ona napisała jeszcze kilka książek na temat modlitwy oraz oceny jej życia i założonych przez nią zakonów. Spośród pism Świętej Teresy, trzy mogą być wskazane jako skarbnice jej duchowego nauczania: Autobiografia, Droga do Doskonałości i Wewnętrzny Zamek. Czytelnicy muszą wykazać jednak pewną ostrożność i oprzeć się pokusie pochopnej syntezy doktryny w jej książkach, ponieważ Święta Teresa napisała je na podstawie własnego doświadczenia, w różnych okresach - etapach jej życia duchowego.

Sedno mistycznego myślenia Teresy, widoczne we wszystkich jej pracach, to wspinanie się duszy po czterech szczeblach:

• Nabożeństwa serca;
• Nabożeństwa pokoju;
• Nabożeństwa jedności;
• Nabożeństwa ekstazy lub zachwytu.

Teresa zmarła w dniu 4-ego października 1582 r., w wieku 67 lat, w Alba de Tormes w ramionach jej sekretarki i bliskiej przyjaciółki Błogosławionej Anny od Świętego Bartholomew.

Teresa była beatyfikowana w dniu 24-ego kwietnia 1614 r., przez Papieża Pawła V i w 1617 r. Parlament Hiszpanii ogłosił ją Patronką Hiszpanii. Teresa była kanonizowana w dniu 12-ego marca 1622 r., przez Papieża Grzegorza XV. To nie zdarzyło się nikomu, aby ogłosić kobietę – Świętą –Doktorem Kościoła, aż do 27-ego września 1970 r. Papież Paweł VI wpisał zarówno Świętą Teresę z Avila i Świętą Katarzynę ze Sieny na listę Doktorów Kościoła. W 1997 r., Papież Jan Paweł II ogłosił Świętą Teresę z Lisieux – trzecią kobietę, Doktorem Kościoła.

Orędownictwo:

W chorobach ciała, bólach głowy, rozmaitych chorobach, patronuje wytwórcom koronek, osobom, które straciły rodziców, ludziom znajdującym się w opozycji w stosunku do władz Kościoła, osobom potrzebującym łask, zakonnicom i zakonnikom, osobom wyśmiewanym z powodu ich pobożności, ludziom chorym, całej Hiszpanii.

Symbol:

Jej symbolem jest serce, strzała i książka.

Módlmy się

Ojcze,
poprzez Twojego Ducha, Ty wywyższyłeś Świętą Teresę od Pana Jezusa, aby pokazać Twojemu Kościołowi drogę do doskonałości.
Pozwól, aby jej inspirujące nauczanie, obudziło w nas pragnienie prawdziwej świętości.
My prosimy o to, przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Amen.