Medziugorje 43 lat objawień

Matka Boża z Medziugorie (1981 - 2024)

Królowa Pokoju

W sercu Hercegowiny w byłej Jugosławii leży chorwacka wioska licząca tysiąc mieszkańców, położona u stóp dwóch wzgórz, Krizevac i Podbrdo. Swoją nazwę wioska zawdzięcza temu, ponieważ Medjugorje oznacza „między górami”. Tutaj, w Medziugorju, Maria pojawia się od 24 czerwca 1981 r. Jako „Królowa Pokoju” dla czterech dziewcząt i dwóch chłopców, v. Maria Pavlović, Vicka Ivankovic, Mirjana Dragicevic, Invanka Invankovic, Ivan Dragicevic i Jakov Colo.

Objawienia zaczęły się na górze Cicica, potem na górze Krizevac (krzyż), także w domach dla dzieci, w kościele, w kaplicy itp.
Jest to największe i najpilniejsze wezwanie do SŁUCHANIA, jakie kiedykolwiek słyszano. Byłyby to również ostatnie wystąpienia Maryi przed wielką katastrofą. Dlatego: KONWERSJA - REPOZYCJA - REPOZYCJA, zanim będzie za późno. Aby uzyskać nawrócenie wszystkich, Maryja zaleca modlitwę, pokutę, a zwłaszcza post na wodzie i chlebie. Wszyscy muszą pokutować, a kapłani muszą pomagać ludziom. Należy pokutować i nadal żyć w całkowitym poddaniu się Bogu, bez paniki, bez strachu, ale zawsze gotowi umrzeć w każdej chwili, nawet bardzo nagle. Ta wiadomość musi być rozpowszechniana jak najwięcej, ponieważ jest przeznaczona dla całego świata.

Maria powierzyła dzieciom sekrety, których nie mogą jeszcze nikomu ujawnić. Błogosławiona Dziewica wskaże, kiedy wolno im powiedzieć samemu wybranemu kapłanowi. Z biegiem czasu otrzymali 10 tajemnic, których treść jest bardzo poważna. Kiedy najstarszy był pierwszym, który otrzymał ósmą tajemnicę, która była najgorszą z dotychczas otrzymanych tajemnic, ciągle prosiła Najświętszą Maryję Pannę o zmniejszenie tej kary z Bogiem. W końcu obiecano jej, że jeśli uda jej się zdobyć wielu ludzi na modlitwę, byłoby to możliwe. W Sarajewie udało jej się zgromadzić wielu wierzących, aby się modlili w tym celu. Otrzymała potwierdzenie tego później. Dziewiąta i dziesiąta tajemnica były jeszcze bardziej straszne i pozbawione nadziei na złagodzenie, ponieważ tak wielu ludzi żyje bezbożnie, nie chcąc pokutować.

8 grudnia 1981 r. Dzieci oczekiwały Błogosławionej Dziewicy z radością, ale ukazała się bardzo szczerze, uklękła przed wielkim betonowym Krzyżem i modliła się wyciągniętymi ramionami: „Mój szczerze umiłowany Synu, błagam Cię, przebacz światu za ciężkie grzechy, z którymi Cię obrażają ”. Modliła się przez długi czas, a następnie powiedziała dzieciom, że codziennie modliła się do Syna o ten krzyż, aby wybaczył światu grzechy. Powiedziała również: „Nie cierpię za ciebie za dużo, tak, będę cierpiał za ciebie, ale błagam cię, pokutuj! Błagam Syna, aby cię nie ukarał, ale nawróć się! To jest słowo, powiedziałbym całemu światu REPENTANCE! Mówię wam i musicie to powiedzieć wszystkim. „To jest czas, kiedy diabłu wolno pracować z pełną mocą i mocą. Tym razem jest to„ czas diabła ”- tragedia polega na tym, że zamieszkuje z ludźmi, obejmuje ich, strasznie ich dręczyć i utrudniać im, a tym samym także środowisko ludzi, tylko przez modlitwę, pokutę i post można oprzeć się diabłu ”.

Objawienia Najświętszej Maryi Panny dzisiaj:

Zgodnie ze świadectwami 6 młodych jasnowidzów, Święta Dziewica pojawia się codziennie od 24 czerwca 1981 roku. Na pierwszy rzut oka widzący byli bardzo zszokowani i wystartowali. Następnego dnia, 25 czerwca, odpowiedzieli na wezwanie Najświętszej Maryi Panny i wspięli się na Górę Objawień, gdzie modlili się i rozmawiali z nią po raz pierwszy. W tym dniu obchodzone są urodziny objawień Królowej Pokoju, jak sama się tu nazywa.

 Widzący Medjugorie

Ivan, Jakov, Mirjana, Ivanka, Marija

Przesłanie Matki Bożej i jej orędzia

Z objawieniami związane są orędzia – krótkie przesłania Matki Bożej, wezwania do przyjęcia zbawienia danego w Chrystusie, pogłębienia wiary w Boga i do pełniejszego zjednoczenia z Jezusem. Orędzia przekazywane są od samego początku objawień. Najważniejsze z orędzi to jednak tzw. orędzia czwartkowe przekazywane przez Matkę Bożą od 1 marca 1984 do 8 stycznia 1987 oraz orędzia z każdego dwudziestego piątego dnia miesiąca przekazywane do dziś od 25 stycznia 1987, dawane jako kontynuacja orędzi czwartkowych. Orędzia adresowane są ostatecznie do całego świata, całej ludzkości. Poruszane są w nich m.in. następujące kwestie:

1.  nawrócenie
2.  modlitwa (bardzo dużo orędzi)
3.  post
4.  pokuta
5.  zachęta do czytania Pisma Św.
6.  wiara, nadzieja
7.  miłość Boga i człowieka, także otwierania się na miłość Boga i Matki Bożej
8.  sakramenty św., przede wszystkim Eucharystia, spowiedź
9.  modlitwa i szacunek dla kapłanów
10. właściwa hierarchia wartości
11. Męka Pańska, Krzyż Jezusa, Jego cierpienie, Jego rany
12. wartość rodziny
13. dziękczynienie Bogu
14. pokój, przebaczenie innym, przyjęcie pokoju Jezusa oraz modlitwy o pokój

Stanowisko Kościoła katolickiego

Obecnie ocena

W 2010 papież Benedykt XVI powołał specjalną komisję (Międzynarodowa komisja ds. objawień z Medziugorie) do zbadania tzw. objawień. Komisji przewodniczył kard. Camillo Ruini. Składała się ona z kilkunastu specjalistów, teologów, duchownych i osób świeckich. Prace zakończyła w 2014 przekazując swoje wnioski właściwym dykasteriom.

Aktualnie obowiązującym stanowiskiem Kościoła jest Oświadczenie Konferencji Episkopatu byłej Jugosławii z Zadaru z 9-11 kwietnia 1991 roku (tzw. Oświadczenie Zadarskie). Stanowisko to potwierdziła w 1998 Kongregacja Nauki Wiary:

Kongregacja Nauki Wiary

Jeśli zaś chodzi o wiarygodność „objawień” o których mówimy, nasza dykasteria odwołuje się do tego co zawarte jest w Deklaracji z Zadaru (10 IV 1991), wydanej przez biskupów byłej Jugosławii: „Na podstawie badań dotychczas przeprowadzonych, nie da się stwierdzić że mamy do czynienia z objawieniami o charakterze nadprzyrodzonym.”

W Deklaracji z Zadaru z jednej strony Kościół nie odrzuca tzw. objawień Medziugorie, zezwalając na pielgrzymki do tego miejsca, nie wskazując na żadne błędy doktrynalne. Z drugiej zaś strony w oświadczeniu nie znajdujemy także oficjalnego uznania objawień, co oznacza, że kwestia prawdziwości objawień stanowi, jak sami biskupi zaznaczają, przedmiot dalszych badań: „będą kontynuowane na bieżąco badania wydarzeń w Medziugorju”

Kongregacja Nauki Wiary w latach 1995-1996 powtórzyła opinię Konferencji Episkopatu, dodając: „Z tego wynika, że nie należy organizować oficjalnych, tak parafialnych, jak diecezjalnych pielgrzymek do Medziugoria, rozumianego jako miejsce autentycznych objawień Maryjnych, bo byłoby to niezgodne z tym, co stwierdzili poprzednio biskupi byłej Jugosławii”. Do Medziugorie dozwolone są pielgrzymki organizowane przez osoby świeckie. Kościół zaleca też, aby takim pielgrzymkom towarzyszyli duchowni.

13 maja 2017 r. papież Franciszek wyraził osobistą opinię, że jest sceptyczny jeśli chodzi o autentyczność tych przypuszczalnych objawień oraz uznał, że nie są zbyt istotne.

Stanowisko biskupów miejsca

Pierwszym uprawnionym do oceny nadprzyrodzoności objawień jest biskup diecezji na terenie której mają miejsca objawienia. I tak, Pavao Žanić, były biskup ordynariusz diecezji Mostar-Duvno, na terenie której znajduje się parafia Medziugorie, twierdził, iż objawienia są fałszywe. Powołana przez tego biskupa komisja diecezjalna, pracująca w latach 1984-1986, opowiedziała się zdecydowaną większością głosów za non constat de supernaturalitate (nie stwierdza się nadprzyrodzoności). Trzeba tutaj przyznać, po pierwsze, iż wyniki tej komisji zostały przez Watykan odrzucone – Kongregacja Nauki Wiary rozwiązała tę komisję przekazując sprawę Episkopatowi Jugosławii. Po drugie, iż pierwotne stanowisko biskupa Žanića było jak najbardziej przychylne Medziugorie. Krytycy zmiany stanowiska biskupa miejsca wskazują, iż uległ on naciskom komunistów, którzy chcieli ukrócić objawienia, ponieważ wywoływały masowy zryw religijny, którego się obawiali. Rada wykonawcza Organów Bezpieczeństwa Jugosławii groziła biskupowi więzieniem, postawiwszy mu wcześniej zarzut popierania Medziugorie. Milicjanci nocą odwiedzali siedzibę biskupa. 

Ostatnie Orędzie iz Medziugorje,
25 listopada 2024 r. - Orędzie dla Marija Pavlovic

„Drogie dzieci! W tym [pełnym] łaski czasie oczekiwania pragnę was wezwać do modlitwy, aby Adwent był modlitwą rodzin. Dziatki, łagodnie [was] obejmuję, w szczególny sposób zachęcam do modlitwy o pokój na świecie, aby pokój przezwyciężył niepokój i nienawiść. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.

Istotne jest także stanowisko obecnego biskupa tego miejsca, Ratko Pericia, w odniesieniu do zjawiska objawień:

W liście z 2 października 1997   biskup Perić, orzekł nie tylko non constat de supernaturalitate, lecz constat de non supernaturalitate, czyli stwierdził, że objawienia nie są nadprzyrodzone. Biskup zadeklarował jednak otwartość na wszelkie badania, jakie Stolica Święta jako najwyższa instancja Kościoła katolickiego chciałaby przeprowadzić. W 2009 biskup Ratko Perić przypomniał negatywne stanowisko Kościoła dotyczące domniemanych objawień i zwrócił uwagę, że kościół św. Jakuba w Medziugorie nie jest sanktuarium. Zastrzegł również dla siebie udzielanie zgody na pracę duszpasterską w tym miejscu.

Argumenty za prawdziwością objawień

1. Owocność orędzia Maryi, zgodnie ze słowami Jezusa z Ewangelii „poznacie ich po owocach” (Mt 7,16); w ciągu ponad 30 lat od początku objawień pielgrzymi przybywający do Medziugorie świadczą o nawróceniu, jakie dokonuje się w ich życiu;
2. Maryja podkreśla w orędziach to, co jest istotne dla katolicyzmu i jego duchowości: modlitwa, post, msza święta, różaniec, Pismo Święte, nawrócenie i przebaczenie, spowiedź, kapłaństwo i sakramenty, obecność Ducha Świętego w życiu chrześcijanina.
3. Pozytywna prywatna opinia św. papieża Jana Pawła II, poświadczona przez wiele świadectw, w tym wypowiedzi kard. Dziwisza oraz postulatora procesu beatyfikacyjnego ks. Sławomira Odera oraz wiele innych pozytywnych opinii autorytetów (m.in. pozytywnie na temat Medziugorie wypowiadali się bądź pisali Hans Uhr von Balthasar, matka Teresa z Kalkuty, Gabriel Amorth, Daniel Ange.

 Argumenty negujące wiarygodność i prawdziwość objawień

1. Błędy doktrynalne zawarte w orędziach. 1 października 1981 r.: „Wszystkie religie są równe i można osiągnąć zbawienie w każdej religii. To ludzie stworzyli podziały religijne, gdy Bóg panuje nad nimi wszystkimi. Należy szanować wyznanie każdego i respektować jego sumienie. Duch Boży działa we wszystkich wspólnotach, nawet jeśli nie wszędzie z taką samą mocą”. Te słowa są sprzeczne z wiarą, że jedynie Kościół katolicki otrzymał i zachował pełnię prawdy objawionej, i z potępieniami Piusa IX zawartymi w Syllabusie Błędów. 24 lipca 1982 r. Gospa zaprzecza zmartwychwstaniu ciał, mówi, że „po śmierci ciało wzięte z ziemi ulega rozkładowi i nigdy nie odżyje. Człowiek otrzymuje ciało przemienione”. 22 sierpnia 1981 r.: „Jezus był prześladowany za swą wiarę”, co może sugerować, iż Pan Jezus nie był Bogiem, bowiem Chrystus Pan poniósł męczeństwo dla naszego zbawienia, nie zaś jako ofiara prześladowań religijnych.
2. Niespotykana długość objawień (od 1981 r.). 30 czerwca 1981 r. wizjonerzy stwierdzili, że Maryja ostatni raz objawi się 3 lipca tego roku, a jednak wydarzenia trwają do tej pory. W porównaniu z zaaprobowanymi dotąd przez Kościół, objawienia Gospy z Medziugorie są – z powodu czasu trwania i obfitości przekazanych treści – wyjątkowym fenomenem. Pod tym względem są one podobne do niektórych objawień nie uznawanych przez Kościół, np. Trzeciego Testamentu.
3. Krytycy zwracają uwagę na podobieństwo pewnych wydarzeń medziugorskich do innych oficjalnie odrzuconych objawień, np. objawień Vassuli Ryden. Można dostrzec pewien związek pomiędzy „widzącą” Vassulą a Medziugorie w zakresie wątpliwości Kościoła co do przekazu w sposób jasny i integralny depozytu wiary chrześcijańskiej.
4. Szereg faktów trudnych do pogodzenia z ‘godnością’, jaka powinna przysługiwać prawdziwym objawieniom. Należy do nich wygląd ukazującej się postaci. Widzący podkreślają na przykład, że nie ma ona stóp, co może być uznane za przymiot ducha, a nie człowieka. Kontrowersje budzą także niektóre „znaki” – wirujący krzyż może być interpretowany jako kpina z zasady “Stat Crux, dum volvitur orbis” (Krzyż trwa, podczas gdy świat się zmienia). Jednocześnie krytycy tych objawień podkreślają też szereg „dobrych” znaków pośrednio związanych z kultem Gospy z Medziugorie (nawrócenia, uzdrowienia), swoje zastrzeżenia formują jednak zgodnie z zasadą Ignacego Loyoli, by nie ufać objawieniom mającym choćby pozory „zła”.
5. Grzechy o. Tomislava Vlašicia i o. Vego, opiekunów duchowych i promotorów wizjonerów, których Gospa nazwała „prawdziwymi świętymi”. Pierwszy ze względu na propagowanie błędów doktrynalnych, nieposłuszeństwo i złamanie celibatu (jest ojcem dziecka zakonnicy) został wydalony z zakonu franciszkanów i suspendowany, a Benedykt XVI zabronił mu pod groźbą ekskomuniki wypowiadania się w jakichkolwiek sprawach doktryny katolickiej. Drugi porzucił kapłaństwo i żyje z byłą siostrą zakonną w konkubinacie.
6. Odmienne życie samych wizjonerów w porównaniu ze świadkami objawień uznanych przez Kościół za prawdziwe. Św. Bernadetta, której objawiła się Matka Boża z Lourdes, poświęciła swoje życie w klasztorze, zarówno, jak i siostra Łucja z Fatimy. Natomiast żaden z Medziugorskich wizjonerów, choć było ich aż sześciu, nie wybrał życia zakonnego czy kapłańskiego. Objawienia w Medziugorie charakteryzuje ponadto fakt, że zaczęły się od grzechu. Najpierw wizjonerki zeszły się na potajemnym paleniu papierosów, a chłopiec ukradł jabłka sąsiadowi. 
7.