Matka Boska z Knock

Irlandia, 1879 r.

Święto: 21 sierpnia

Hrabstwo Majo znajdowało się w centrum regionu Irlandii, który cierpiał z powodu wielkiej niedoli w latach 70-tych XIX stulecia. Okresy głodu i kłopoty gospodarcze spowodowane przez przymusowe eksmisje (rugowanie) wywołały jeszcze jedną falę emigracji Irlandczyków. To była taka sytuacja, podczas której Pan ponownie wysłał Swoją Matkę, aby odwiedziła Jego ciemiężone dzieci. Objawienie w Knock miało miejsce w dniu 21-ego sierpnia 1879 r., osiem lat po objawieniu w Pontmain w 1871 r. Te dwa objawienia są w znacznym stopniu podobne, w tym, że oba objawienia miały miejsce wieczorem i trwały tylko przez około trzy godziny i w obu przypadkach nie były wypowiadane żadne słowa.

W czwartkowy wieczór, 21-ego sierpnia 1879 r., dwie kobiety z małej wioski Knock, Maria McLoughlin i Maria Beirne, wracały spacerem do domu w deszczu. Kiedy one przechodziły z tyłu miejskiego kościoła, przy ścianie kościoła stała Matka Boska, Święty Józef, Święty Jan Ewangelista, i znajdował się tam ołtarz z barankiem i krzyż na ołtarzu. Wokół ołtarza unosiło się kilka aniołów. Kobieta zawołała kilka innych osób do kościoła. Oni także widzieli objawienie. To, co oni i trzydzieści innych osób widziało podczas nadal jasnego dnia, to była piękna kobieta, ubrana w białe szaty, na głowie miała wielką, świecącą koronę. Jej ręce były podniesione jak do modlitwy. Ta kobieta była poczytywana za Matkę Boską przez wszystkich, którzy Ją widzieli, za Matkę Pana Jezusa i Królową Aniołów. Inni mieszkańcy wioski, którym Matka Boska się nie objawiła, mimo to mówili, że widzieli bardzo jasne światło oświetlające obszar wokół miejsca, na którym stał kościół. Potem było wiele dalszych świadectw niewytłumaczalnych uzdrowień związanych z wizytą w kościele w Knock.

Odpowiedź kościoła na tę serię zdarzeń była typowo ostrożna. Komisja została powołana, aby zebrać świadectwa tych, którzy mówili, że mieli objawienie i potem dowody istotnych uzdrowień i materiał nabożny był zachowany do roku 1936 r. W tym czasie, szef diecezji Tuam, Arcybiskup Gilmartin, zaaprobował publikację broszury wspierającej nabożeństwo związane z objawieniami w Knock. Z czasem Knock stopniowo zyskiwał oficjalne poparcie ze strony Kościoła, którego kulminacją była papieska wizyta w 1979 r. Symbolika baranka, krzyża i ołtarza była postrzegana jako podkreślenie ofiarnej śmierci Pana Jezusa Chrystusa i Mszy świętej i jeszcze to było za Maryją Najświętszą podczas objawienia w Knock, sugerując, że Jej wielkie znaczenie i Jej rolę jako Pośredniczki. Knock było inne od pozostałych zatwierdzonych przez Kościół objawień z wielu powodów. Po pierwsze różnicą jest liczba postaci podczas objawienia. Zwykle, objawia się tylko Matka Boska. Drugą różnicą jest brak słownej wiadomości. We wszystkich innych objawieniach, Maryja Najświętsza objawia się z prośbą lub ostrzeżeniem. Inną różnicą jest duża liczba osób, które doświadczyły objawienia. Objawienia są na ogół widziane przez nie więcej niż pięć osób. W końcu, objawienie trwało bardzo krótko. Ono wydarzyło się tylko jeden raz i trwało dwie godziny. Objawienia na danym miejscu zwykle często się powtarzają. Te różnice powodowały, że wątpiono, że zdarzenia w Knock kiedykolwiek miały miejsce.

Gdy wieści na temat objawień rozeszły się, tysiące pielgrzymów zaczęło przybywać na to miejsce ze swoimi chorobami. Duża liczba niezwykłych uzdrowień była odnotowana. Ci, którzy zostali uzdrowieni zostawiali swoje kule i laski przy kościele i wiele z tych pomocy zostało umieszczonych na ścianie. Pielgrzymi brali gips i kawałki cementu i przygotowali ścianę objawień do przechowywania relikwii w 1879 r. i w latach 80-tych XIX wieku. Figura Matki Boskiej z Knock została postawiona w miejscu w którym Matka Boska była widziana podczas wizji. To miejsce w Irlandii stało się miejscem pielgrzymek: półtora miliona osób odwiedza to miejsce co roku.

To błogosławieństwo Irlandii widocznie było oczekiwane, ponieważ stałe nabożeństwo do Maryi Najświętszej, było zawsze okazywane na tej wyspie. Święty Józef był czczony i Święty Jan Ewangelista i Irlandczycy znali miłość obu: Knock jest znakiem tej miłości. Irlandczycy zawsze rozumieli, że nie jest nic boskiego jeśli chodzi o Matkę Boską; Ona nie jest Bogiem. Matka Boska jest człowiekiem, siostrą ludzkości, jak również Matką. Jednak, Ona jest Matką Pana Jezusa Chrystusa, który jest Boski jak również ludzki. Dlatego, Maryja Najświętsza jest Matką Boga. Ona nie ma Swojej własnej władzy, ale Ona jest i zawsze będzie Matką najpotężniejszej Osoby, która kiedykolwiek była na Ziemi. Uważa się, że Matka Boska została zabrana do Raju razem z Jej Synem. Czasami Ona przychodzi na ziemię jako Posłaniec z Raju, posłana przez Jej Syna i Ona objawia się ludziom. Kiedy Matka Boska mówi, Ona nie przynosi nowych wiadomości, nic co nie byłoby w biblijnych naukach Pana Jezusa. Matka Boska przedstawia Pana Jezusa nam i Ona wzywa nas do żalu za grzechy, do skruchy i zwrócenia się do Boga.

Kościół oficjalnie badał objawienia w Knock w 1879 r., i ponownie w 1936 r. To było ustalone, że świadkowie byli wiarygodni i nic sprzecznego z nauką Kościoła nie znaleziono. Czterech ostatnich papieży szanowało Knock. Pius XII błogosławił Chorągiew w Knock at St. Peter's i udekorował go specjalnym medalem w dniu Wszystkich Świętych w 1945 r. To był rok Maryjny. Z tej okazji Papież ogłosił nowe święto: Matki Boskiej Królowej. Papież Jan XXIII podarował specjalną świecę dla Knock w Święto Matki Boskiej Gromnicznej w 1960 r. On zawsze traktował ten kościół jako jedną ze znakomitych świątyń poświęconych Matce Boskiej. Papież Paweł VI błogosławił kamień węgielny dla Bazyliki Matki Boskiej, Królowej Irlandii, w dniu 6-ego czerwca 1974 r. Papież Jan Paweł II odbył osobistą pielgrzymkę do Sanktuarium w dniu 30-ego września 1979 r. On zwrócił się do chorych i personelu opiekującego się chorymi, odprawił Mszę świętą, podniósł kościół do rangi bazyliki, podarował świecę i złotą różę dla tej świątyni i ostatecznie klęczał i modlił się przed ścianą objawień.

Cudowne zdarzenia

Dziesięć dni po objawieniu, zdarzyło się pierwsze uzdrowienie. Młoda dziewczyna, urodzona jako głucha, otrzymała natychmiast dar słuchu. Pod koniec 1880 r. odnotowano w księgach parafialnych już około 300 uzdrowień, najwyraźniej cudownych. Jeden z pielgrzymów, który został uzdrowiony, wkrótce po objawieniu, oświadczył, że wiele lat później on widział "tak wiele jak pół tuzina pielgrzymów było uzdrawianych jednocześnie lub otrzymywali ulgę i w wizji ja widziałem jak kulawy szedł, tak jak to miało miejsce w moim przypadku, niewidzący widział, obumarła skóra rosła." Niech Maryja Najświętsza, Matka Boga, kobieta Magnifikatu, która identyfikuje się jako anawim tego świata, wyprosi dla nas odwagę dążenia do wielkości i oddania siebie na służbę Jej Syna i Jego Królestwa sprawiedliwości, pokoju i miłości. Niech my się zawsze modlimy:

Panie, otwórz moje oczy, abym mógł widzieć. Daj mi siłę, abym mógł działać.

"Te objawienia są w pełni zatwierdzone przez Papieża: 1936 r."

 

Trzydzieści osiem lat później, w 1917 r., Matka Boska objawia się ponownie,
tym razem w Fatimie (w Portugalii)